Hoe belangrijk is de look & feel van een menukaart?

Je kent het wel: Wil je lekker dineren, vergaat je de lust als je die kleverige skai-lederen menumap met plakkerige plastic insteekhoesjes in je handen krijgt gedrukt. Elke kok kan je vertellen dat de structuur van voedsel -het befaamde mondgevoel- en de manier waarop het gerecht geserveerd wordt, jouw smaak beïnvloedt. Het zou dus logisch zijn als de menukaart de rol van smaakmaker krijgt. Hoe ziet de kaart eruit? En hoe ligt hij in de hand? In dit artikel over onze jaarkaarthoudster Jannie de Groot lees je hoe een smaakvolle menukaart je hongerig kan maken. 

Voor het met een Michelinster bekroonde Restaurant Bridges inspired by Ron Blaauw aan de Oudezijds Voorburgwal in Amsterdam heeft Jannie de Groot de menukaarten ontworpen. De focus van het à la carte restaurant ligt bij vis. Bridges stelde als voorwaarde dat het bedrijf zelf het papieren binnenwerk verzorgt. De vormgeving van de mappen lag daarom geheel in Jannies handen.

Subtiele aanvulling

De menukaarten zijn een subtiele aanvulling op het interieur van Bridges, dat de weerspiegeling en schittering van de grachtenpanden in de Amsterdamse grachten verbeeldt. Deze chique maar warme uitstraling zie je terug in de mappen door het gebruik van natuurlijke materialen als linnen, kurk en huid. De mappen dragen het logo van Bridges in goudfolie gepreegd, en zijn met de hand gebonden. 

Voelen + zien = eten

Alle menumappen hebben hetzelfde linnen bekledingsmateriaal. Linnen is voor een boek een logische keuze, dus geeft het de menukaart direct cachet. De kaarttypes onderscheiden zich door een ingelegde vorm in een ander materiaal. Zo is de menukaart verdiept ingelegd met zacht glinsterende zalmhuid dat Jannie speciaal uit IJsland heeft laten overkomen. Elke kaart is net even anders geworden, omdat elke huid uniek is van vorm. De wijnkaart is ingelegd met kurk in de vorm van een wijnglas. De structuur van kurk vertoont een verrassende overeenkomst met feestelijk bruisende champagne. De dessertkaart is van fluweel en draagt de goudkleurige zeskant van een honingraat. Hij nodigt uit tot het kiezen van een tongstrelend toetje. Wie goed kijkt, vindt de honingraat terug in het restaurant als vloertegel. De drankenkaart is de enige map zonder ingelegd materiaal, maar heeft een sierlijke belijning die, omdat hij verdiept ligt, door de bekleding stroomt. Voor de rekening heeft Jannie een discreet mapje ontworpen, waarin verdiepte ruimte is voor nota en bankpas. En zo wordt een soms gevoelig onderwerp gesmoord in het ruwzachte linnen. De ontwerpen van Jannie nodigen je op een smaakvolle manier zichtbaar en voelbaar uit om een keuze te maken uit de gerechten.